de kunstenaar als openbare ruimte
Hans Bossmann draagt zijn kunstenaarschap over aan het publiek. Wat wordt gemaakt of gedaan vanuit omgedraaide rollen genereert bijzondere ontmoetingen en een frisse creatieve dynamiek. Hans initieert contact-rijke situaties waarin sprake is van wederkerige kennis- en ervaringsuitwisseling tussen mensen die elkaar toevallig ontmoeten. Voor hem is kunst letterlijk een toegankelijke ruimte voor alle mensen ongeacht leeftijd, identiteit of sociale status.
Alledaagse situaties of voorwerpen ervaart hij vaak als spontaan sprankelende kunstwerken. Die ervaring stelt hij open voor anderen.
Vooral amateur kunstbeoefenaars die nog niet helemaal amateur zijn, de beginners, maken dingen met de meeste betekenis. Ze werken niet, ze spelen, hartstochtelijk en geconcentreerd, maar het resultaat is nooit perfect. Dat is niet erg want ze doen het puur uit liefhebberij, uit nieuwsgierigheid. Het fantastisch vinden om spelenderwijs zelf iets te maken is de betekenis.
Hans houdt van deze onvolmaakte werkstukken. Spelenderwijs werken uit pure liefhebberij valt buiten de pretentie van (materialen)kennis, een juiste methodiek, buiten het oordeel van goede smaak en heeft niets met het Enige en Ware te maken. Het resultaat hoeft niet perfect te zijn zolang het fantastisch was om het te maken. De onvolmaaktheid van het resultaat bevestigt de authenticiteit van een beginnende amateur. In hun werk is een onbekommerdheid zichtbaar die je ook in werkstukken van kleine kinderen kunt aantreffen. Niemand op de wereld heeft om dat werk gevraagd, er is geen ander nut dan lekker zelf iets maken zonder te denken aan wat hoort en wat niet. De werken missen economische waarde, het bezit ervan geeft geen hoge status en zijn geen voeding voor identiteit of leefstijl. Daardoor kan het werk intrinsiek ‘onverwacht’ zijn en juist dat is betekenisvol.